Są dwa tematy, temat równoległych algorytmów (teoria i praktyka) i temat fizyki (teoria). Trzyma mnie to z przerwami prawie 50 lat. Pierwszy temat to masywny paralelizm. To jest to, co sie współczesnie uprawia na wielo-tysięczno-procesorowych superkomputerach. Słowo masywny oznacza, ze wielka, ogromna masa jednostek bierze udział w jednym obliczeniu. Słowo paralelizm oznacza, że obliczenie przebiega równolegle w przestrzeni i czasie.
Podstawą współczesnych superkomputerów bywa najczęściej sieciowa topologia „hiperkostki” a programowanie opiera się o MPI (message passing interface). Chodzi o pewne „wtyczki” do programów w jezyku „C”. U nas będzie również hiperkostka (n-kostka) i język „C”. Pokażemy, jak mozna masywne równoległe algorytmy przedstawić przy pomocy innych „wtyczek”, mianowicie funkcji tx(), t(), o(). Fundamentalnymi paradygmatami naszego „antionowego” modelu jest symetria, synchroniczna interpretacja i asynchroniczna implementacja. Dla zrozumienia metody potrzebna bedzie minimalna znajomość programowania w języku C, i pare pojęc z matematyki. No i potrzebny będzie komputer PC, bo cały wykład będzie zakładał, ze czytelnik napisze, skompiluje i uruchomi antionowy program na swym domowym PC i w ten sposób sprawdzi jego poprawnosć.
Kombinatoryka, prawdopodobieńswtwo a zwłaszcza symetria, to jest ta część matematyki, która nam bedzie potrzebna. Jeśli chcemy w zwięzły sposób opisac (naprogramować) równoległy masywny proces, to całość musi wykazywać jakąś symetrię. Bez niej jest to niemożliwe.
Jest też temat, którym jest fizyka. Nie mogę się wyzbyć tego tematu, bo ten mnie osobiście interesuje najbardziej. Model antionów, które się poruszają w dyskretnych przestrzeniach i wykonują w nich obliczenia, słuzy przede wszystkim do pierwotnego celu, jakim jest opis równoległych algorytmów. Ale w tej metodzie jest wiele analogii do procesów, które opisuje fizyka. Bo sama terminologia modelu, terminy „przestrzeń”, „ruch”, „czas”, itd. skłania do porównania z fizyką. Ale są tam też różnice …